ارتباط بین لکنت و اضطراب


ماهیت رابطه لکنت و اضطراب چگونه است؟ کدامیک مقدم بر دیگری است؟ آیا لکنت باعث ایجاد اضطراب میشود یا اضطراب عامل ایجاد لکنت است؟ کمیت و کیفیت ارتباط لکنت و اضطراب به چه صورت است؟ در این مقاله سعی داریم ارتباط لکنت و اضطراب به شکل منسجم و علمی بپردازیم.
لکنت، مهمان ناخوانده سمجی است که زندگی کودک و خانواده را دگرگون و متلاطم میکند. معمولا بعد از شروع لکنت در کودک، والدین برای فهمیدن علت مشکل و یافتن درمان مناسب به تقلا میافتند. تجربه ما با تعداد زیادی از خانوادهها و والدین یک مساله را به وضوح روشن ساخته است؛ تقریبا همه والدین دنبال علت ابتلای فرزندشان به لکنت هستند.
بسیاری از این والدین هم به نوعی علت لکنت فرزندشان را به ترس و اضطراب ربط میدهند. اینکه بچه از گربه ترسیده، یا از یکی از فامیل ترسیده، یا از سگ ترسیده و کابوس دیده و مواردی شبیه این معمولا توجیهاتی است که خیلی از والدین برای علت لکنت فرزند خود ذکر میکنند. اما یافتههای علمی خیلی با این توجیهها و باورها موافق نیست. سوال این است که این باور پررنگ عمومی که حتی در بین بسیاری از متخصصان این حوزه نیز رهرو و طرفدار دارد از کجا نشات میگیرد. آیا از اساس ارتباطی بین اضطراب و لکنت وجود دارد؟ در صورت وجود چنین ارتباطی میزان و ماهیت آن چگونه است؟
باور به ارتباط بین لکنت و اضطراب از کجا نشات میگیرد؟


ارتباط لکنت و اضطراب
- افراد دارای لکنت به دلیل لکنتشان احساس درماندگی میکنند. آنها همچنین احساس عدم کنترل روی زندگی خود دارند.
- در کودکان دارای لکنت، خطر ایجاد و تشدید اضطراب اجتماعی در بزرگسالی زیاد است. نوجوانان دارای لکنت در مقایسه با گروه غیرلکنتی نگرانی و ترس شدیدی در رابطه با صحبت کردن و ارتباط کلامی دارند.
- صحبت کردن در موقعیتهای اجتماعی سخت و پیچیده خطر وقوع لکنت و افزایش شدت آن را بیشتر میکند. هر چه پیچیدگی موقعیت اجتماعی و مشکلات گفتاری ناشی از آن بیشتر باشد، فرد مبتلا سطح بالاتری از اضطراب را تجربه خواهد کرد. این اضطراب بالا به نوبه خود میتواند باعث افزایش بیشتر شدت لکنت شود.
- بسیاری از افراد مبتلا به لکنت معتقدند که اضطراب قسمت مهمی از مساله لکنت بوده و نقش اساسی در تشدید آن بازی میکند. همچنین درمانگران متخصص در حوزه لکنت نیز معتقدند اضطراب و لکنت ارتباط تنگاتنگ با هم داشته و اضطراب یک بخش مهم از اختلال لکنت است.
- ارتباط بسیار قوی بین سطوح بالای اضطراب و افزایش خطر عود و برگشت لکنت در افرادی که درمان شدهاند وجود دارد. به همین دلیل ما معتقدیم که درمان لکنت بدون درمان اضطراب ناقص است و خطر برگشت دارد. سطح اضطراب در افرادی که لکنت در آنها بعد از درمان برمیگردد سه برابر بیشتر از افرادی است که برگشت لکنت را تجربه نمیکنند.
- معمولا سطح اضطراب در افراد دارای لکنت قبل از درمان بسیار بالا است. اما در صورت درمان موفق و کاهش قابل توجه شدت لکنت سطح اضطراب نیز به تدریج کاهش پیدا میکند.
- شواهد نشان میدهد که اضطراب مزمن اجتماعی در نتیجه لکنت و تجربه زندگی کردن با لکنت ایجاد میشود. همچنین با افزایش سن افراد دارای لکنت و در صورت عدم درمان، اثرات منفی لکنت منجر به ترس و فشار و در نتیجه افزایش سطح اضطراب در فرد مبتلا به لکنت میشود. با این وجود برخی از افراد دارای لکنت در نهایت میتوانند با این اختلال و ناروانیهای گفتاری ناشی از آن به شکل مثبت کنار یافته و تطابق پیدا کنند. آمار نشان میدهد تقریبا 60 درصد افراد مبتلا به لکنت هیچ وقت پیگیر درمان نمیشوند. بسیاری از این افراد معتقدند که مشکل لکنت آنها اینقدر شدید نیست که نیاز به مداخله و درمان داشته باشد.


آیا همه افراد دارای لکنت به اضطراب اجتماعی دچار هستند؟
اضطراب و لکنت؛ نکات مهم در درمان لکنت
- اضطراب و تنش جسمی مرتبط با ترس از حرف زدن را کنترل کنید. این توانایی کمک میکند تا گفتار ریلکس و بدون لکنت داشته باشید.
- افکار و هیجانات اضطرابآور مرتبط با لکنت را شناسایی و کنترل کنید. در این راه شما یاد میگیرید شیوه تفکر و گفتار خود را تغییر دهید.
- با تقویت مهارتهای اجتماعی اضطراب اجتماعی خود را کنترل کرده و کاهش دهید.
بدون دیدگاه