فارسیتشخیص افتراقی توده های خوش خیم حنجره
توده های خوش خیم حنجره انواع مختلف و متعدد دارند. دلیل گرفتگی صدا و صدای خش‌دار یا اختلال صوت در بسیاری از بیماران نه سرطان حنجره بلکه توده های خوش خیم حنجره است. توده های خوش خیم حنجره به دلایل مختلف و در بسیاری از موارد چندین دلیل همزمان ایجاد می‌شوند. معمولا چندین عامل از جمله لارنژیت، رفلاکس معده، استفاده نامناسب و بد از صدا، پرکاری صوتی، و حتی وضعیت‌های روان شناختی مانند اضطراب دست به دست هم می‌دهند تا باعث ایجاد توده های خوش خیم حنجره شوند.
اهمیت تشخیص افتراقی توده های خوش خیم حنجره
تشخیص افتراقی توده های خوش خیم حنجره قدم اول در انتخاب مناسب مسیردرمان است. البته تشخیص نهایی توده های خوش خیم حنجره مانند توده‌های دیگر بدن بدون بیوپسی و آزمایشات هیستوپاتولوژی غیرممکن است. ولی در بسیاری از موارد نوع توده با تصویربرداری مناسب حدس زده میشود. این مساله در مورد توده‌های مختلف شکمی، مغز، ریه و حنجره صادق است. معمولا اگر پزشک نظر دهد که خطر بدخیمی وجود دارد اقدام به بیوپسی یا تکه برداری و ارسال آن برای آزمایشات هیستوپاتولوژی می‌کند.
در مورد حنجره مساله با اندام‌های دیگر بدن متفاوت است. حنجره شاهراه ارتباطی ناحیه دهان با ریه و معده است. به همین دلیل نقش اساسی در تنفس و تغذیه دارد. همچنین صداسازی و گفتار یکی دیگر از نقش های اصلی حنجره است. به همین دلیل توده های خوش خیم حنجره یا ضایعات بدخیم منجر به گرفتگی صدا و اختلال در ارتباط کلامی، احساس تنگی نفس و گاهی اختلال بلع میشود.
براین اساس توده های خوش خیم حنجره را مثل توده‌های شکمی خوش خیم نمی‌توان به حال خود رها کرد. احتمال دارد یک جراح در مورد یک توده کیستیک شکمی اقدام جراحی نکند و به تجویز داروی مناسب اکتفا کند. این رویکرد بخصوص زمانی که توده علامتی مانند درد یا اختلال در کارکرد طبیعی اندام‌ها نداشته باشد بهترین روش است.
اما در مورد حنجره قضیه کاملا متفاوت است. حتی توده های خوش خیم حنجره هرچند کوچک می‌تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد حنجره و تارهای صوتی بخصوص اختلال صدا شده و کیفیت زندگی فرد را پایین آورد. به همین دلیل عدم درمان و پیگیری مناسب این توده های خوش خیم می تواند صدای فرد را به صورت مادام العمر دچار اختلال کرده و خراب کند.
پولیپ یکطرفه و بزرگ تار صوتی
از طرفی درمان کامل و مناسب هر کدام از توده های خوش خیم حنجره متفاوت است. به همین دلیل تشخیص افتراقی توده های خوش خیم حنجره اهمیت اساسی در انتخاب مسیر مناسب درمان دارد. البته همچنان که گفته شد تشخیص نهایی بدون بیوپسی و آزمایشات هیستوپاتولوژی غیرممکن است، اما برخی از این توده‍‌ها مانند ندول تارهای صوتی بدون نیاز به جراحی یا بیوپسی و با گفتاردرمانی و رعایت بهداشت صوتی به راحتی قابل درمان هستند.
اصولا درمان ندول تارهای صوتی گفتاردرمانی همزمان با درمان علل زمینه‌ای مانند رفلاکس معده است و هیچ نیازی به جراحی ندارد. در عوض توده‌ای مانند پولیپ تار صوتی در بسیاری از موارد بدون جراحی ممکن نیست. استراحت صوتی یا گفتاردرمانی معمولا باعث درمان کامل پولیپ تار صوتی نمی‌شود. گفتاردرمانی و رعایت بهداشت صوتی برای اصلاح الگوهای نامناسب صداسازی و پیشگیری از عود پولیپ تار وصتی بعد از جراحی ضروری است. به همین دلیل درمان مناسب ندول‌ها و پولیپ‌های تار صوتی مستلزم تشخیص افتراقی مناسب بر اساس علائم بالینی و مشاهدات تصویربرداری حنجره مانند استروبوسکوپی حنجره و لارنگوسکوپی است.
اهمیت تشخیص افتراقی ندول تارهای صوتی و پولیپ تار صوتی
ندول‌ها و پولیپ‌های تار صوتی از جمله شایع ترین توده های خوش خیم حنجره هستند. تشخیص افتراقی ندول و پولیپ تار صوتی به عنوان شایع ترین توده های خوش خیم حنجره با مشاهدات بالینی و مشاهدات تصویربرداری حنجره جهت تعیین مسیر درست درمان ضروری است. پولیپ و ندول از نظر علائم بالینی و در برخی موارد از نظر شکل ظاهری شبیه به هم هستند. اما مسیر درمان آنها بسیار متفاوت است. درمان مناسب ندول تارهای صوتی گفتاردرمانی است در حالیکه درمان پولیپ تار صوتی نیاز به جراحی دارد.
تفاوت ندول تارهای صوتی با پولیپ تار صوتی
پولیپ تار صوتی یا پولیپ حنجره یک توده متورم و معمولا بزرگتر از ندول تارهای صوتی است. ندول تارهای صوتی معمولا به صورت دوطرفه و قرینه و بیشتر در ناحیه یک سوم قدامی تارهای صوتی دیده می شود. اما پولیپ تار صوتی برخلاف ندول صوتی عمدتا به صورت یک طرفه دیده میشود.
همچنان که گفته شد ندول تارهای صوتی همواره دوطرفه بوده و به صورت قرینه هر دو تار صوتی را درگیر می‌سازد، اما موارد دو طرفه پولیپ تار صوتی نادر بوده و معمولا غیر قرینه هستند. به این معنی که پولیپ دو طرفه تارهای صوتی مقابل هم نبوده و در مناطق مختلفی از هر تار صوتی ایجاد میشود.
ندول دوطرفه تارهای صوتی
از نظر شکل ظاهری نیز این دو نوع توده با هم تفاوت دارند. ساده‌ترین توصیف این است که ندول تارهای صوتی معمولا به شکل پینه دو طرفه اما پولیپ بزرگتر از ندول بوده و به شکل تاول دیده میشود.
از نظر علائم بالینی و کیفیت صوت علائم پولیپ و ندول تار صوتی بسیار شبیه به هم است. اما نکته مهم این است که پولیپ تار صوتی در مقایسه با ندول صوتی باعث نفس آلودگی بیشتر در صدا میشود.
از نظر شرح حال و تاریخچه بیمار نیز تفاوت های مهمی بین ندول و پولیپ تار صوتی وجود دارد. استفاده بد و نامناسب از صدا در طولانی مدت معمولا باعث ایجاد ندول تارهای صوتی میشود. همچنین پولیپ تار صوتی نیز می‌تواند به دلیل استفاده بد و نامناسب طولانی مدت از صدا ایجاد شود. با این وجود پولیپ می‌تواند حتی با یک بار استفاده بد از صدا مانند داد زدن و جیغ کشیدن ایجاد شود.
در صورتی که بیماری با تشخیص ندول تارهای صوتی تحت درمان گفتاردرمانی قرار گرفته اما پاسخی به درمان نداد باید به وجود پولیپ تار صوتی شک کرد. به تعبیری عدم پاسخ به گفتاردرمانی به نوعی تایید کننده وجود پولیپ تار صوتی است.
بدون دیدگاه