فارسیبروز اضطراب در کودکان اوتیسم و چند مورد از شایع ترین علل آن
اضطراب یکی از مشکلات شایع در کودکان طیف اوتیسم است که می‌تواند تاثیرات عمده‌ای برکیفیت زندگی و توانمندی‌های آنها داشته باشد. این کودکان به دلیل ویژگی‌های خاص عصبی رفتاری خود، ممکن است با سطح بالاتری از اضطراب مواجه شوند که می‌تواند در تعاملات اجتماعی، یادگیری و فعالیت‌های روزانه آنها مشکل ایجاد کند. طبق تحقیقات انجام شده هر 2 نفر از 5 نفر کودکی که تشخیص اختلال طیف اوتیسم را دارد، مبتلا به اختلال اضطراب هم هست و علائم اضطرابی از خود نشان می‌دهد.
این اضطراب می‌تواند به دلایل متعددی رخ دهد، گاهی اوقات انتظارات بیش از حد توان از کودک اوتیستیک او را شدیدا درگیر می‌کند و موجب بروز اضطراب در کودکان اوتیسم می‌شود. این مسائل می‌تواند علت حسی هم داشته باشد، تغییرات ناگهانی در روال روزانه، حساسیت به صداها، بوها و نورها و ناتوانی در پیش بینی موقعیت‌های اجتماعی، مشکل در پردازش اطلاعات حسی، به راحتی می‌تواند به افزایش سطح اضطراب در این کودکان منجر شود.
علائم اضطراب در کودکان اوتیسم
این اضطراب‌ها به صورت‌های مختلفی در کودکان بروز پیدا می‌کند و واکنش کودکان اوتیسم متفاوت از یکدیگر است. این علائم شامل:
قدم زدن، افزایش رفتار های خودتحریکی، تشدید ضربان قلب، تشنگی بیش از حد، لرزیدن، تعریق، تنگی نفس، احساس بیمار بودن، خارج از کنترل شدن و پنیک، اجتناب از موقعیت، فرار کردن، خودآزاری، لجبازی، برون ریزی و بهم ریختگی و… می‌باشند.
درواقع کودک اوتیسم چاره‌ای جز بهم ریختگی برای فهماندن به دیگران برای اینکه چیزی در محیط سیستم عصبی اورا بهم می‌ریزد، ندارد. و متاسفانه افراد دارای اوتیسم به راحتی دچار استرس و گاهی ترس می‌شوند وبروز واکنش‌های شدید بالا و مدیریت هیجان در آنها پایین می‌باشد.
تعدادی از شایع ترین علل بروز اضطراب در کودکان اوتیسم
- ارتباط! کودک اوتیسم به علت ناتوانی در بازگو کردن و ابراز احساسات و دشواری‌های ارتباطی دچار سردرگمی می‌شود به عنوان مثال وقتی کلافه است نمی‌تواند ابراز ناراحتی کند و در نتیجه ما هم متوجه علت ناراحتی او نمی‌شویم. بروز آشفتگی و رفتار های نامتعارف در آن لحظه، تنها راه ارتباطی اوست. در این مواقع ما نباید هیچ گونه رفتار پرخاشگرانه‌ای را از خود نشان دهیم، بلکه باید رفتار بی فایده کودک را نادیده گرفته و رفتار صحیح جایگزین را به او یاد دهیم.
- مشکلات جسمی مانند احساس درد و ناراحتی که اغلب با نشانه‌هایی مثل آسیب به خود، کوبیدن سر، گاز گرفتن و.. همراه هستند.
- محرک‌های حسی مانند نورها، جنس پارچه، صداهای غیرقابل پیش بینی، لمس ها، بوها و.. ازجمله محرک‌های حسی هستند که می‌توانند باعث بروز اضطراب در کودکان اوتیسم شود.
- هیجانات دوره نوجوانی مانند تغییرات هورمونی، تحریک پذیری، هیجانات تشدید یافته و… به نوعی همه نوجوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما در کودکان اوتیسم در صورت عدم مدیریت آنها باعث بروز مشکلات شدید تری می‌شود.
- مکان‌های شلوغ و پرسرو صدا مانند جشن‌ها برای بسیاری از مردم خوشایند است اما برای کودک اوتیسم از عوامل استرس و اضطراب محسوب می‌شود، زیرا محیط، غذا، بوها متفاوت هستند و کنار امدن با این تغییرات دشوار است و باعث بروز اضطراب در کودکان اوتیسم می‌شود.
- رفتار های اطرافیان مانند تماس چشمی بیش از حد، صحبت‌های زیاد، میزان صدا یا خنده، بوی دیگران و… از عوامل بروز اضطراب در کودکان اوتیسم است.
کاهش اضطراب در کودکان اوتیسم
- کاهش اضطراب در کودکان اوتیسم نیازمند یک رویکرد چند جانبه و مداوم دارد. در ادامه به برخی از راهکارهای موثر برای کاهش اضطراب در این کودکان می‌پردازیم:
- ایجاد یک محیط پایدار و قابل پیش بینی: کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا به تغییرات ناگهانی واکنش نشان می‌دهند بنابراین ایجاد روتین منظم و قابل پیش بینی در زندگی روزمره می‌تواند در کاهش اضطراب بسیار مفید واقع شود.
- آموزش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی: بسیاری از کودکان اوتیسم در ارتباطات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی دچار مشکل هستند که می‌تواند منجر به بروز اضطراب در کودکان اوتیسم شود. روش‌های آموزشی ای بی ای و تیچ می‌تواند به کودکان در بهبود مهارت اجتماعی و ارتباطی خود کمک کند.
- کاهش محرک‌های محیطی مانند صداهای بلند، نورهای شدید و شلوغی می‌تواند به کاهش اضطراب کودک کمک کند.
- استفاده از وسایل حسی مانند توپ‌های ضداسترس، پتو‌های سنگین و بازی‌های حسی می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشد.
- مشاوره و درمان تخصصی: در نهایت مشاوره با متخصصانی که تجربه کار با کودک اوتیسم دارند، می‌تواند به شناسایی و مدیریت بهتر اضطراب کودک کمک کند. در برخی موارد استفاده از دارو برای کاهش اضطراب با مشورت پزشک می‌تواند ضروری باشد. همچنین آموزش تکنیک‌ها و استراتژی‌های مدیریت اضطراب به والدین و مراقبان می‌تواند به آنها کمک کند تا بهتر با نیازهای کودک خود کنار بیایند.
- اجرای منظم و پیوسته این تکنیک‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به همکاری و هماهنگی بین والدین و متخصصان را دارد.
بدون دیدگاه