آفازی: شناسایی انواع مختلف و درمان های موجود

آفازی، درمان آفازی، زبان پریشی، درمان زبان پریشی
آفازی، درمان آفازی، زبان پریشی، درمان زبان پریشی

آفازی یک نوع اختلال در تکلم یا اختلال ارتباطی است که به دلیل آسیب به نواحی خاصی از مغز که مسئول پردازش زبان هستند، ایجاد می‌شود. واژه آفازی در زبان فارسی به زبان پریشی ترجمه شده است و هر دو اصطلاح برای توصیف این اختلال به کار می‌رود. این اختلال معمولاً ناشی از سکته مغزی، ضربه به سر، تومورهای مغزی یا بیماری‌های دژنراتیو مانند آلزایمر است. آفازی می‌تواند به طور قابل توجهی توانایی فرد در درک گفتار، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، تفکر و تنظیم رفتار را تحت تأثیر قرار دهد.

انواع آفازی

آفازی یا زبان پریشی به چند نوع اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام ویژگی‌ها و علائم خاص خود را دارند. فهمیدن نوع اختلال بیمار، به شما کمک می‌کند تا بتوانید ارتباط موثرتری با او برقرار کرده و از این طریق به روند درمان آفازی کمک کنید.  
 

آفازی بروکا:

این نوع آفازی معمولاً ناشی از آسیب به ناحیه بروکا در لوب پیشانی است. افراد مبتلا به این نوع زبان پریشی در درک گفتار مشکل چندانی ندارند اما تولید گفتار و صحبت کردن در آنها مختل می‌شود. آنها ممکن است در ابتدا توانایی حرف زدن خود را کاملا از دست دهند اما در ادامه  شروع به حرف زدن می‌کنند، با این وجود جملات را کوتاه و تکه‌تکه می‌گویند. این بیماران مبتلا به آفازی بروکا توانایی تکرار جملات، کلمات و حتی گاهی صداهایی که می‌شنوند را از دست می‌دهند. توجه داشته باشید که با این حال، درک آنها از زبان معمولاً حفظ می‌شود. همچنین احتمال دارد توانایی نوشتن نیز مختل شود. 

آفازی ترانسکورتیکال حرکتی:

این نوع زبان پریشی شبیه آفازی بروکا است با این تفاوت که بیمار توانایی تکرار گفتار دیگران را دارد. همچنین شدت اختلال گفتاری در این بیماران خفیف تر از آفازی بروکا است.  
 

آفازی ورنیکه:

این نوع زبان پریشی به دلیل آسیب به ناحیه ورنیکه در لوب تمپورال مغز ایجاد می‌شود. علامت اصلی در این بیماران ناتوانی در درک گفتار اطرافیان است. افراد مبتلا به این نوع زبان پریشی ممکن است بتوانند صحبت کنند، اما گفتار آنها معمولاً بی‌معنا و شامل کلمات نادرست است. آنها همچنین توانایی تکرار صحبت‌های دیگران را از دست می‌دهند. احتمال آسیب به توانایی خواندن و نوشتن در این نوع آفازی وجود دارد. 
 

آفازی ترانسکورتیکال حسی:

شبیه آفازی ورنیکه است اما اختلال در درک گفتار در این نوع آفازی خفیف تر و کمتر از آفازی ورنیکه است. همچنین توانایی تکرار گفتار دیگران در این نوع زبان پریشی سالم می‌ماند. 
 

آفازی گلوبال:

افراد مبتلا به این نوع زبان پریشی در یافتن کلمات مناسب برای بیان افکار خود دچار مشکل هستند. این نوع زبان پریشی معمولاً شدید نیست و افراد ممکن است بتوانند جملات ساده را بگویند. انواع دیگر آفازی احتمال دارد بعد از بهبودی نسبی به این نوع آفازی تبدیل شوند. 
 

آفازی انتقالی:

 نوع نادری از زبان پریشی است که در آن فرد تنها توانایی تکرار خود را از دست می‌دهد. 
 

علت ایجاد آفازی یا زبان پریشی چیست؟

عوامل مختلفی می‌توانند منجر به بروز زبان پریشی شوند. در زیر به مهم‌ترین عوامل ایجاد آفازی می‌پردازیم. 

سکته مغزی:

سکته مغزی شایع‌ترین علت آفازی است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به ناحیه‌ای از مغز قطع شود. اختلال در خونرسانی به نواحی مسئول درک و بیان گفتار در مغز منجر به مرگ سلول‌های مغزی و آسیب به نواحی مرتبط با زبان می‌گردد. این وضعیت باعث ایجاد زبان پریشی یا آفازی می‌شود. 

ضربه به سر:

آسیب‌های ناشی از تصادفات، سقوط‌ها یا ضربات شدید به سر در صورت شدید بودن می‌تواند باعث آسیب به بافت مغزی و ایجاد آفازی شود.
 

تومورهای مغزی:

تومورها می‌توانند بر روی نواحی پردازش زبان در مغزفشار وارد کنند و عملکرد آن‌ها را مختل نمایند. این امر می‌تواند منجر به بروز آفازی در بیمار شود. 
 

بیماری‌های دژنراتیو یا پیش رونده مغزی:

تومورها می‌توانند بر روی نواحی پردازش زبان در مغزفشار وارد کنند و عملکرد آن‌ها را مختل نمایند. این امر می‌تواند منجر به بروز آفازی در بیمار شود. 
 

عفونت‌های مغزی:

عفونت‌هایی مانند آنسفالیت که ناشی از ویروس‌ها یا باکتری‌ها هستند، می‌توانند به بافت مغز آسیب برسانند و آفازی ایجاد کنند.
آفازی، درمان آفازی، زبان پریشی
آفازی، درمان آفازی، زبان پریشی

علائم زبان پریشی

علائم آفازی می‌تواند شامل مشکلات در هر کدام از موارد زیر یا ترکیبی از اختلال در همه حوزه‌های زیر باشد.
تولید گفتار: اختلال در گفتار و دشواری در بیان افکار و استفاده از کلمات مناسب.

  • درک گفتار: مشکلات در فهمیدن صحبت ها و مکالمات دیگران
  • خواندن و نوشتن: دشواری در خواندن متون یا نوشتن جملات منسجم.
  • اختلال در نامگذاری و پیدا کردن واژه ها: تقریبا در همه انواع آفازی‌ها دیده می‌شود. فرد بیمار از یافتن واژه مناسب هنگام صحبت کردن ناتوان است و اشتباهات معنایی یا تلفظی هنگام ادا کردن کلمات دیده می‌شود.
  • توانایی تکرار: توانایی تکرار کردن گفتار دیگران در برخی از انواع زبان پریشی آسیب می‌بیند.

تشخیص اختلال زبان پریشی یا آفازی

تشخیص آفازی یک فرایند جامع و چند مرحله‌ای است که شامل ارزیابی‌های بالینی، آزمایش‌های تصویربرداری و آزمون‌های زبانی می‌شود. تشخیص آفازی شامل ارزیابی‌های بالینی توسط متخصصان گفتاردرمانی و تصویربرداری مغز برای شناسایی محل آسیب است. در ادامه به جزئیات این مراحل می‌پردازیم.

مراحل تشخیص آفازی

معاینه توسط پزشک:

پزشک توانایی‌های ارتباطی فرد از جمله صحبت کردن، درک گفتار، خواندن و نوشتن را بررسی می‌کند. در صورت وجود اختلال در این حوزه‌ها یا شک به وجود مشکل، بیمار برای ارزیابی‌های تخصصی و انجام آزمون‌های زبانی به متخصص گفتاردرمانی ارجاع داده می‌شود.

تصویربرداری مغز:

در صورت وجود علائم، برای بررسی و تأیید وجود آسیب مغزی و شناسایی محل آن، آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) انجام می‌شود. این تصاویر به پزشکان کمک می‌کند تا نواحی آسیب‌دیده را شناسایی کنند. همچنین تعیین شدت و وسعت آسیب مغزی برای پیشبینی موفقیت درمان آفازی مهم است. 
 

ارجاع به متخصص گفتاردرمانی:

در نهایت، اگر پزشک مشکوک به آفازی باشد، بیمار به یک آسیب‌شناس گفتار و زبان ارجاع داده می‌شود تا ارزیابی جامع‌تری از توانایی‌های ارتباطی فرد انجام دهد و نوع آفازی را مشخص کند. پس از معاینه اولیه، متخصص گفتاردرمانی ممکن است آزمون‌های زبانی را برای ارزیابی دقیق‌تر مهارت‌های زبانی فرد انجام دهد. این آزمون‌ها شامل نامگذاری اشیاء، تکرار کلمات و جملات و فهم دستورات ساده و پیچیده، تکرار، نوشتن، خواندن و همه موارد لازم دیگر است. این آزمون‌ها برای طراحی برنامه درمانی و تعیین پیش آگهی بیماری ضروری است. این فرایند نه تنها به تشخیص صحیح کمک می‌کند بلکه زمینه‌ساز برنامه‌ریزی موثر درمان آفازی نیز خواهد بود. 

درمان آفازی

آفازی، یک اختلال زبانی است که ناشی از آسیب به نواحی خاصی از مغز است و می‌تواند تأثیرات متفاوتی بر توانایی‌های ارتباطی فرد داشته باشد. در مورد درمان آفازی، وضعیت به شدت آسیب و نوع آن بستگی دارد. درمان آفازی بسته به نوع و شدت آن متفاوت است. اولین قدم در درمان آفازی، انجام ارزیابی دقیق از وضعیت و توانایی‌های ارتباطی توسط متخصص گفتاردرمانی است. بعد از این مرحله برنامه درمانی برای درمان زبان پریشی توسط متخصص گفتاردرمانی طراحی و اجرا می‌شود.

مساله دیگر در درمان آفازی بحث زمان است. بیشترین میزان بهبودی در بیماران در روزها و هفته‌های اول اتفاق می‌افتد و زمان طلایی درمان 6 ماه بعد از وقوع ضایعه است. هرچقدر برنامه گفتاردرمانی برای بیماران را زودتر شروع کنید نتیجه درمان بیشتر و سریع تر اتفاق می‌افتد. 

گفتاردرمانی

گفتاردرمانی اصلی‌ترین و مؤثرترین روش درمان آفازی است. این روش درمان زبان پریشی شامل تمرینات مختلفی است که به بیماران کمک می‌کند تا مهارت‌های زبانی خود را بازیابی کنند. گفتاردرمانگران با استفاده از تکنیک‌های مختلف، به بیماران کمک می‌کنند تا توانایی‌های ارتباطی خود را بهبود بخشند. این تمرینات می‌تواند شامل تمرینات فردی و گروهی یا استفاده از فناوری‌های نوین مانند نرم افزارها و اپلیکیشن‌های موجود باشد. روش‌های درمانی مانند گفتار آهنگین (MIT) و محدودیت اجباری (CIT) به بیماران کمک می‌کند تا توانایی‌های گفتاری خود را بازیابند. تشویق بیمار به استفاده از توانایی‌های زبانی باقیمانده خود مانند حرکات بدن و توانایی نوشتن و خواندن برای برقراری ارتباط استفاده کند. این مداخلات منجر به تسریع درمان زبان پریشی و بهبود توانایی‌های گفتاری می‌شود. 

گفتاردرمانی به بیماران کمک می‌کند تا مهارت‌های زبانی خود را بازسازی و محدودیت‌های ایجاد شده را جبران کنند. با گفتاردرمانی بیماران مهارت‌های زبانی خود را دوباره پیدا و از توانایی‌های باقیمانده خود برای برقراری ارتباط استفاده کنند. هرچی درمان آفازی زودتر آغاز شود، احتمال بهبود زبان پریشی بیشتر است. 

حمایت های روانی و اجتماعی

‌مساله بسیار مهم دیگر در درمان آفازی آگاهی از نوع و شدت این اختلال توسط خانواده و اطرافیان است. آگاهی از این اختلال و شناخت علائم آن می‌تواند به خانواده برای ارائه حمایت‌های عاطفی و ارتباطی و نسهیل درمان زبان پریشی کمک کند. حمایت عاطفی و اجتماعی برای بیماران و خانواده‌های آنها بسیار مهم است و توسط تیم روان شناسی کلینیک زاگرس کرمانشاه به بهترین نحو ارائه می‌شود. 

2
2

درمان‌های دارویی

داروی مشخصی برای درمان آفازی وجود ندارد. برخی داروها با بهبود جریان خون مغز منجر به بازیابی و توانبخشی مغز کمک می‌کنند. داروهایی مانند پیراستام، ممانتین و دونپزیل ممکن است توسط پزشک تجویز شوند و اثراتی روی بهبود وضعیت بیمار و کمک به درمان زبان پریشی داشته باشند.

تحریک مغزی برای درمان آفازی

‌وش‌هایی مانند تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال یا تحریک الکتریکی مغز (tDCS) روی توانبخشی بیماران و درمان آفازی موثر است. در این روش تحریک سلول‌های آسیب‌دیده مغز برای بهبود توانایی نامگذاری اشیا و سایر مهارت‌های زبانی اتفاق می افتد. در کلینیک زاگرس کرمانشاه درمان تحریک الکتریکی مغز برای بیماران مبتلا به آفازی با به روزترین دستگاه ها انجام می‌شود. 

رویکردهای اجتماعی

شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و گروهی نیز می‌تواند به درمان زبان پریشی کمک کند. این فعالیت‌ها به بیماران کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را در یک محیط حمایتی تمرین کنند. این فعالیت‌ها شامل باشگاه‌های کتاب، گروه‌های هنری و نمایشی، شرکت در گردهمایی‌ها و مهمانی‌های خانوادگی، و برنامه گروه درمانی می‌شود.

آیا زبان پریشی به طور کامل درمان می شود؟

در مجموع، امکان درمان کامل آفازی بسته به عوامل مختلف متغیر است. در حالی که برخی افراد ممکن است به طور کامل بهبود یابند، دیگران ممکن است با مشکلات زبانی مادام‌العمر مواجه شوند. گفتار درمانی و حمایت‌های عاطفی می‌توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشند. درمان آفازی به عوامل متعددی بستگی دارد که می‌توانند تأثیر مستقیم بر روند درمان زبان پریشی و بهبودی فرد داشته باشند. در ادامه به مهم‌ترین این عوامل اشاره می‌شود.

عوامل مؤثر بر بهبودی و درمان زبان پریشی

نوع و شدت آسیب مغزی:

شدت آسیب مغزی و نوع زبان پریشی (مانند آفازی بروکا یا ورنیکه) تأثیر زیادی بر روی توانایی‌های ارتباطی فرد و روند بهبودی بیمار و درمان زبان پریشی دارد. آسیب‌های جزئی ممکن است منجر به بهبودی سریع‌تر شوند، در حالی که آسیب‌های شدیدتر ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای درمان داشته باشند. به طور کلی، آفازی‌های خفیف‌تر ممکن است سریع‌تر بهبود یابند.

سن بیمار:

سن یکی از عوامل کلیدی در درمان آفازی است. سن بیمار و وضعیت کلی سلامت او می‌تواند بر روند درمان آفازی تأثیرگذار باشد. معمولاً افراد جوان‌تر با آسیب‌های مغزی، بهتر از بزرگسالان مسن‌تر بهبود می‌یابند. افراد جوان‌تر نسبت به افراد مسن‌تر توانایی بیشتری در بازیابی مهارت‌های زبانی دارند، زیرا مغز جوان‌تر قابلیت انعطاف‌پذیری بیشتری دارد. به طور کلی هر چه سن فرد کمتر و وضعیت سلامت عمومی او بهتر باشد موفقیت درمان آفازی بیشتر خواهد بود. 
 

سلامت عمومی:

وضعیت کلی سلامت فرد، از جمله کنترل فشار خون، دیابت و عادات زندگی سالم (مانند تغذیه مناسب و ورزش) نیز بر روند درمان آفازی تأثیرگذار است. مدیریت این عوامل خطر می‌تواند احتمال بروز مشکلات جدید را کاهش داده و روند درمان را تسهیل و تسریع کند.  
 

انگیزه و همکاری بیمار:

انگیزه و همکاری بیمار در برنامه درمانی، نقش مهمی در موفقیت درمان آفازی دارد. انگیزه فرد برای شرکت در جلسات درمانی و انجام تمرینات خانگی یکی از عوامل مهم در موفقیت درمان آفازی است. بیماران با انگیزه بالا معمولاً نتایج بهتری را تجربه می‌کنند. 
 

زمان شروع درمان:

شروع زودهنگام گفتار درمانی پس از آسیب مغزی می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر روند درمان زبان پریشی داشته باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان بلافاصله پس از آسیب مؤثرتر است. هرچه درمان زبان پریشی زودتر آغاز شود، احتمال بهبودی بیشتر است. شروع سریع گفتار درمانی می‌تواند تأثیرات مثبتی بر روند بهبودی داشته باشد. 
 

حمایت اجتماعی:

حمایت خانواده و دوستان نیز نقش مهمی در فرآیند درمان زبان پریشی دارد. محیط حمایتی می‌تواند انگیزه بیمار را بری مشارکت در درمان آفازی افزایش دهد.
 

روش‌های درمانی:

استفاده از روش‌های متنوع درمانی مانند گفتار درمانی، تحریک مغزی، توانبخشی شناختی، و مشاورات روانشناختی می‌تواند تأثیر مثبتی بر روند درمان زبان پریشی داشته باشد. ترکیب تکنیک‌ها و تنوع در تمرینات می‌تواند نتایج را بهبود بخشد.

درمان آفازی چقدر طول می کشد؟

به طور کلی، مدت زمان لازم برای درمان زبان پریشی و بهبود کامل اختلال متغیر است و بستگی به نوع آسیب، سن بیمار، زمان شروع درمان و انگیزه فرد دارد. با این حال، شروع زودهنگام درمان آفازی و پیگیری منظم می‌تواند شانس موفقیت را افزایش دهد. 

مدت زمان لازم برای درمان زبان پریشی به عوامل متعددی بستگی دارد و نمی‌توان یک زمان مشخص برای همه بیماران تعیین کرد. برای برخی افراد، بهبود ممکن است تا یک سال یا بیشتر طول بکشد. در مواردی که علائم آفازی بیش از 6 ماه ادامه یابد، احتمال بهبودی کامل کمتر می‌شود. بااین وجود برخی بیماران ممکن است سال‌ها بعد از حادثه اولیه شاهد پیشرفت‌هایی باشند. در مواردی که آسیب مغزی دائمی باشد، مشکلات ارتباطی ممکن است مادام‌العمر باقی بماند و گفتار درمانی تنها می تواند علائم را کاهش دهد. 

نتیجه‌گیری

درمان زبان پریشی یک فرآیند پیچیده است که تحت تأثیر چندین عامل قرار دارد. با توجه به این عوامل، برنامه‌ریزی دقیق و شخصی‌سازی شده برای هر بیمار می‌تواند شانس موفقیت درمان زبان پریشی را افزایش دهد. فرایند پیچیده درمان آفازی نیازمند همکاری میان بیمار، خانواده و تیم پزشکی است. انتخاب روش مناسب بستگی به نوع زبان پریشی، شدت آسیب مغزی و نیازهای خاص بیمار دارد. شروع زودهنگام درمان و استفاده از ترکیبی از روش‌ها می‌تواند شانس موفقیت را افزایش دهد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *