تنفس دیافراگمی یا تنفس شکمی، نکته مهم و اساسی برای سلامت و کیفیت زندگی

تنفس شکمی یا دیافراگمی، یک تکنیک تنفسی است که به طور قابل توجهی می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم عصبی کمک کند. این نوع تنفس با استفاده از عضلات دیافراگم انجام می‌شود و به عمیق‌تر شدن تنفس و افزایش اکسیژن رسانی به بدن منجر می‌شود. در ادامه، تأثیرات مثبت تنفس دیافراگمی بر سیستم عصبی بررسی می‌شود..

کاهش استرس و اضطراب:

تنفس دیافراگمی به کاهش سطح هورمون استرس (کورتیزول) کمک می‌کند. این کاهش هورمونی منجر به آرامش سیستم عصبی می‌شود و به ویژه بر سیستم عصبی پاراسمپاتیک تأثیر مثبت دارد که مسئول آرامش و استراحت بدن است. با تمرین تنفس شکمی، افراد می‌توانند احساس آرامش بیشتری را تجربه کنند و علائم اضطراب را کاهش دهند.

تنظیم ضربان قلب و فشار خون:

این نوع تنفس می‌تواند ضربان قلب را تنظیم کند و فشار خون را کاهش دهد. با تنفس عمیق و آرام، قلب به طور ملایم‌تر و منظم‌تری ضربان می‌زند، که این امر به کاهش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی کمک می‌کند.

بهبود عملکرد سیستم ایمنی:

استرس مزمن می‌تواند به ضعف سیستم ایمنی منجر شود. تمرینات تنفس دیافراگمی با کاهش استرس و افزایش آرامش، به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و در نتیجه، بدن بهتر قادر به مبارزه با عفونت‌ها و عوامل بیماری‌زا خواهد بود.

افزایش انرژی و تمرکز:

تنفس شکمی باعث افزایش اکسیژن رسانی به سلول‌ها می‌شود که این امر منجر به افزایش انرژی فیزیکی و ذهنی می‌گردد. همچنین، تنفس شکنی یا دیافراگمی به افراد کمک می‌کند تا تمرکز بیشتری داشته باشند و از افکار ناخواسته‌ای که ممکن است باعث استرس شوند، رها شوند. 

کاهش تنش عضلانی:

تنفس شکمی باعث تسکین تنش‌های عضلانی ناشی از استرس می‌شود. با انجام تمرینات تنفس دیافراگمی، عضلات گردن، شانه‌ها و قفسه سینه رها شده و احساس راحتی بیشتری ایجاد می‌شود.